Tudalen:Gwaith Sion Cent.pdf/51

Gollwng dy waed i golli
Yn ffrydiys drwy dy 'stlys di;
Buost yn oerdost, fy Nhad,
Grist dynawl, a'r groes danad,
Deirawr uwchlaw daearydd,
Yn un yn rhoi minnau'n rhydd.
Ag yno, cyn digoni,
I'r bedd y'th orwedd a thi;
Yno y buost mewn tostur
A rhai i'th gadw ar hur,
Deugain awr, yn deg ennyd,
Dan y bedd daioni byd;
A chwedy hyn, Duw gwyn gŵyl,
Gollaist pan fynnaist, f'anwyl,
Codi oddiwrth y cadwyr
O'r bedd, a gorwedd o'r gwyr;
A dwyn pumoes o oesau
O'i ffwrn gaeth, o uffern gau,
I wlad nef a'u cartrefydd,
O'u tâl, y deugainfed dydd.
Oddyno trwy ddaioni,
Grist, dy nawdd yn gyrraist ni;
Dyfod y'th lun dy hunan,
Mab y wiryf Fair, loew-grair lân,
Yn barod gwedi'n buraw,
Yn brudd i'r dref newydd draw;
Yno ni thrigyd unawr,
Gwrdd yw'r môdd, y gwir-Dduw mawr,
Y daethost, mawr fost a fu.
Rhaid oedd y'th anrydeddu;
A'th wrthau lle ni'th werthir,
Duw lwys, i Dref Eglwys dir.
Yno'n Tad, ceidwad cadarn,
Tuedda fod hyd dydd barn,
Rag pob creulon ddrygioni,
Dy aberth yn nerth i ni,