Pwy yn ôl a ddug dolur,
Er tynnu pawb o'r tân pur,
Os diraid haint ystrydyn,
Ond Iesu Dâd? Nid oes dyn
Ag i Dduw y gweddiaf
A'i fron yn donn, Frenin Dâf.
XVI.
MAIR.
Y FERCH wen o fraich Anna,
A garawdd Duw i gwraidd da,
Wyd ti, o lwyth Lefi lân,
O lwyth Siwda, láth sidan.
Os Iesu yn oes oesoedd,
Er ryw ddydd ryfedd oedd,
Balch a llawen yw gennym,
Dy ddychlyn o'r gwreiddyn grym.
Gwinwydden, gwn i haddef,
Gwialen yw a'n geilw i nef.
Blodeuaist, egin gwyn gwyn,
Abl o Duw yw'r blodeuyn;
Duw sydd Dâd yn y gadair,
Duw sydd Fab y dewis Fair;
Duw sydd ysbryd cyngyd call,
Ag un Duw gwn i deall.
Duw'n gwbl, nid iawn i gablu,
A'th gennad, Fair, i'th gnawd fu.
Mae yng nghenol ei dduwoliaeth,
Mae yn yr un man yr aeth.
Dedwydd fuost, ni'm didawr,
Gael Duw yn fab a'i glod yn fawr.
Dawnus gan fod, a dinam,
Deg lån Fair, dy gael yn fam.
Rhagoraist, synhwyraist sôd,
Fair wendeg, dy forwyndod,
