XXXI.
Y SAITH WEITHRED O DRUGAREDD.
DULL iawn feirdd, deallwn fod
Derfyn i'r hoed yn darfod,
E fwrir pawb o'i fawredd
I gyd, er da'r byd, i'r bedd.
Nef pan gaffer ni dderfydd,
Ag yma gwarsedda sydd.
Rhyfedd yw ystyr rhyfalch,
A Duw ni châr bâr na balch,
Ni châr genfigen gennym,
Nag afrwyog ddiog ddyn,
Na chybydd anwych wybod,
Yn lwtwn[1] ni fynnwn fod;
Ni châr odineb na chwant,
Ond trwy ochel yn trachwant;
Doeth yr Isrêl uchelryw,
Ddeuddeg llwyth o dylwyth Duw,
Degair iddynt y dyged,
Dau yn y crair, dyn a'i cred.
Cadw'r ddau cyd-arweddol
A'r wyth a gedwir ar ôl.
Câr lawndad cywir un-Duw,―
Yn fwy na dim ofni Duw
A châr ddyn megis dy hunan
Dyna'r modd y down i'r man;
It dy hun a ddamunyd,
Gwna ar goedd i bobloedd y byd.
Saith weithred heb rwymedi
Gael nef da yw'r goel i ni,—
Torri newyn croewddyn cred;
Os achwyn, torri syched;
- ↑ glutton.
