Tudalen:Hanes Methodistiaeth Arfon-Dinorwig.djvu/25

Dydd Sul o'r bedd cul caled.
Y cododd ein cadarn ymddiried;
Yn ddigel a'i gwelid
Gan ei ŵyn wiwlwyn ar led.

Codwn, ennynwn ninnau,
Heb bydru o'n budron bechodau;
Ceisiwn hedd am gamweddau,
Cyn y nos ni gawn y Ne.

Sel anrhydedd yw pregethu,
A buchedd santaidd gyda hynny;
Am bregeth Paul a buchedd Judas,
Cheir ond melltith y Messias.

Henffych well, fy hen gyfeillion,
O Fôn ac Arfon ac ym Meirion!
Lle mae swn a suo tannau,
Yn eich mwynder cofiwch finnau.

Yn eich cwmni mi fum lawen,
Yn eich plith mi fum ben hoeden;
Ni feddyliais o feddalwch
Y doe diwedd ar ddifyrrwch.

Yr Wyddfa wen acres, twr ucha yn y deyrnas,
A lunied o bwrpas, dawn addas Duw nef,
I ddangos rhyfeddod waith bysedd y Drindod
Lle disgyn maith gafod yn gyfan.

Ni osoda'i mo'm trigfa yn agos i'r Wyddfa,
Nag yn y Gorseddau ni fynna'i mo'r bod;
Lle noethlwm aneiri a'r gwynt yn ysgythru,
A'r glaw yn eu dyrnu bob diwrnod.

Ni basai raid i'r eira gwynn [? y Gwynniaid]
Ar dir y Glynn mo'r glynu,
Be dasai'n mynd i fwrw ei luwch
I fynydd yn uwch i fyny.
Amla man y bydd o ar ben
Yr Wyddfa wen yng Nghymru.

Dyddiau f'ienctid a'm twyllasant,
Rhwng y mysedd diangasant,
Gwedi bwrw mlodau gwychion
Dacw'r ffrwyth yn blant ac wyrion.