Ac yna buont tan enogrwydd,
Heb gaffael cysur o un man,
Nes dod i brofi blas maddeuant,
Trwy 'nabod Iesu Grist yn rhan.
'Nol cael heddwch fel yr afon,
Fe ddaeth gelynion o bob gradd;
Fel awel gref o wynt tymhestlog,
Yn fwya' llidiog am eu lladd:
Hwy fuont lawer gwaith yn ofni,
Na chaent byth mo'u traed yn rhydd,
Ynghanol myrdd o gyfyngderau
Fe gadarnhaw'd eu hegwan ffydd.
'Nol rhoi'r mab mewn hardd sefyllfa,
Uwchlaw'r cyffredin fyd yn mhell;
Cyn gorphwys noswaith yn ei balas,
Fe'i galwyd i baradwys well;
Madawai'n rhwydd â phethau'r ddaear,
Yr Iesu hawddgar aeth a'i fryd ;
'Roedd ganddo olud mwy rhagorol,
Yn mhell uwch swn daearol fyd.
Ni chadd ei dad un dydd o iechyd,
Ar ol ei fyn'd i ben ei daith ;
Ca'dd deimlo angen hyd y diwedd,
I amynedd gael ei pherffaith waith;
Daeth rhyw ddiffrwythder i'w aelodau,
Ond cadwyd ei synwyrau'n glir;
Blynyddau maith bu mewn cystuddiau,
Yn cofio clwyfau ei Brynwr pur.
Chwech-ugain milldir a drafaeliai,
I 'mofyn meddyginiaeth ddrud ;
Ni chafodd awr o iechyd cyson,
Trwy unrhyw foddion yn y byd ;
Yr holl feddygon gyda'u twrw,
Nis gallent gadw'r bywyd bach;
Trwy air yr Arglwydd a phregethau,
Fe wnawd ei 'sbrydol glwyfau'n iach.
O'r diwedd darfu ei daith ofidus,
'Rwy'n credu ei fod yn hapus fry,
