VIII.—JAC FY MRAWD
TOMI," medde mam, ryw ddau ddiwrnod cyn trip y gwaith i Lerpwl, "mae gen i eisio iti neud amod efo mi; os gnei di beidio â rhincian am fynd efo'r trip, yr ydw i am addo dau beth iti,—cael mynd am ddiwrnod cyfa i'r Hafod efo dillad glân i Jac, a dechre gwisgo trowsus at dy draed."
Wel, yn wir, yr oedd hi'n anodd dewis, roeddwn i wedi meddwl llawer am gael mynd efo'r trip, a hithe'n holides yn yr ysgol hefyd, ond yr oedd cael mynd am ddiwrnod i le Jac, ac yn enwedig y trowsus at fy nhraed, yn fy nghyrraedd i'n arw, o achos mi wyddwn mai trowsus ribs dau ac un ar ddeg a dime, run fath ag a gafodd Jac ystalwm, fydde fo, ac fel y gwyddoch chi, y mae trowsus ribs yn gneud sŵn—"whiw"—"whiw"—dros y wlad pan fyddwch chi'n cerdded, ac y mae o'n tynnu sylw pawb atoch. Wedi meddwl tipyn, mi benderfynes beidio â mynd i'r trip, a mynd i edrych am Jac yn y trowsus at fy nhraed, o achos a deud y gwir i chi, roedd arna i eisio gweld lle Jac.
Efo ffarmwrs y mae o, ac yr oedd ene ddau beth yn dangos i mi fod bod efo ffarmwrs yn waith ardderchog. Un peth oedd, y mae Jac yn cael reidio ar gefn ceffyl ei hun pan fynnoch chi, wrth fynd â fo i'r efail, a charlamu y mae o hefyd. A pheth arall, y mae o'n cael ei helpio'i hun o'r botel bicls nionod bob tro y daw o adre; ond hwyrach na wyddoch chi ddim bedi ystyr hynny. Wel, dyma fo: ar ddechre'r gaea mae mam yn gneud dwy neu dair o boteli o bicls nionod, ac wedi eu rhoi nhw i gadw am tua thri mis, fe ddaw'r pnawn Sadwrn penodedig i agor un.
