Tudalen:Ieuan Glan Geirionydd (Cyfres y Fil).pdf/106

Ieuan Glan Geirionydd.
A fwriwyd, er ei fawredd,
Mor wan a baban i'r bedd;—
Er gwneuthur, â'i loewbur lu,
I ddaear gron ddirgrynu,
A dwyn braw a chyffraw chwai,
Wr gwrdd, y tir a gerddai;
Er ysgwyd a goresgyn,
Teyrnasoedd o dano'n dynn;
Ust angau a'i gostyngawdd,
O'i gain hynt, yn ddigon hawdd,
Gostyngodd, bwriodd ei ben,
I fol braenar, fel brwynen.
Yn y bedd y mae heddyw,
Arwr syn—fel gwelltyn gwyw.
A'i gleddyf dur gloew, addien,
Yno yn bod, dan ei ben,
Trwy ei gledd, osgoi tŷ'r glyn,
Nis gallai mwy na 'scellyn.
Ymerawdwr, llywiwr llon,
A garia euraid goron,—
Ni ddeil dim, pan ddêl ei ddydd,
Mwy na brwyn mân y bronnydd,
E dawdd mal y diddym us,
Rhwng breichiau'r angau brochus:
Ni rydd y bedd i'w urdd barch,
Mwy na mwydion mân madarch.

Fe genfydd y clochydd clau
Tra bydd yn torri beddau,
Esgyrn rhai fu 'n gedyrn gynt,
A gwawr sych, oernych, arnynt;
A'r cnawd, fu'n wisg i'w gwisgaw,
A godir hwnt gyda'r rhaw;
Trwy esgyrn tery wasgar,
A'r naill yn gyfaill neu gâr,