Wedi iddo ymhen ychydig ail-feddiannu ei hun i raddau, ceisiodd Lewsyn ei gynorthwyo trwy ofyn iddo yn barchus,—"Beth oedd yr emyn gân'soch chi y diwrnod hwnnw, Mr. Jones?"
"O!" meddai ar unwaith, "yr hen un annwyl— Ymado wnaf a'r babell,'-a chredwch fi er inni gyd ddechre canu gyda'n gilydd, ychydig iawn ohonom oedd yn cwpla'r pennill, oblegid ellir ddim canu a llefen yr un pryd."
"Wel, Mr. Jones a Mr. Cound, fe ddown gyda chi nawr i weld 'i fedd e', os gwelwch chi fod yn dda."
At Eglwys Fair yr aed, ac yno ryw ddeg neu ddeuddeg llath o ddrws yr eglwys yr oedd maen ar ei orwedd yn dwyn yr argraff, R. L., 1831,—dyna'r oll.
Noethodd y pedwar eu pennau wrth y bedd, a buont am beth amser yn ddistaw a meddylgar iawn. Wedi hynny cuddiwyd y pennau drachefn a cherddwyd oddiyno yn araf yn ol i ganol y dref.
"Teg yw i ni 'weyd wrthoch chi," ebe Lewsyn wrth ymadael, "pwy y'm ni'n dau. Fy nghyfaill yw Mr. James Harris, driver y Glo'ster Flyer o Lunden i Glo'ster, a Lewis Lewis wyf finna' hyd yn ddiweddar o Awstralia, ond yn awr sydd a'm wyneb yn ol i'm cartre ym Mrycheiniog. Yr oeddem ni'n dau yn Riots Merthyr gyda Dic, ac 'walla 'nabyddwch chi ni'n well o ran 'n henwa' pan 'weda' i mai Shemsyn y Pompran yw e', a Lewsyn yr Heliwr w' inna."
"Wel, foneddigion," ebe'r ysgolfeistr oedrannus, "yr wyf yn wir wedi clywed 'ch enwau o'r blaen, ond taw beth o'ech chi gynt yn y Riots, bydd'ch parch i goffa pŵr Dic yn felys gen' i feddwl am dano tra bwy' byw, er na fydd hynny'n hir iawn."
"Diolch i chi Mr. Jones, a chitha' Mr. Cound. Mae'n bryd i'r Coach Mawr fod yma mewn deng munud. Yr
