Tudalen:Mabinogion J M Edwards Cyf 1.pdf/70

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

Arglwydd," ebe hi, "nid rhyfedd oedd hynny. Eto, nid dymunol gweled gŵr gydag urddas a bonedd fel tydi, yn crogi rhyw bryf fel hon. A phe gwnelet yn iawn, nid ymyrret â'r pryf, ond ei ollwng ymaith."

"Drwg i mi," ebe ef, "oni chrogaswn hwy oll pe cawswn hwy. Ac a gefais, mi a'i crogaf."

"Ie, arglwydd," ebe hi, "nid oes achos i mi fod yn nodded i'r pryf yma, namyn rhwystro anurddas iti. A gwna dithau dy ewyllys, arglwydd."

"Pe gwypwn innau am un rheswm y dylet fod yn nodded iddo, mi a wnawn dy gyngor; a chan nas gwn, arglwyddes, meddwl yw gennyf ei ddifetha."

"Gwna dithau yn llawen," ebe hi.

Yna aeth i Orsedd Arberth, a'r llygoden gydag ef. A gosododd ddwy fforch yn y lle uchaf yn yr orsedd. Ac fel yr oedd felly, dyma ysgolhaig yn Fel yr erfyniodd ysgolhaig dyfod ato, a hen ddillad treuliedig tlawd am dano. Ac yr oedd saith mlynedd er pan welodd ddyn nac anifail cyn hynny, ac eithrio'r pedwar fu gyda'i gilydd nes y collwyd y ddau.

"Arglwydd," ebe'r ysgolhaig, "dydd da iti."

"Duw a roddo dda i ti," ebe yntau, "a chroesaw iti."

"O ba le y deui di, yr ysgolhaig?"

"Deuaf o Loegr, arglwydd, A phaham y gofynni, arglwydd?" ebe ef.

"Am na welais," ebe ef, ers saith mlynedd, undyn, ond pedwar dyn detholedig, a thithau yr awr hon."

"Ie, arglwydd," ebe ef, "myned trwy y wlad hon yr wyf finnau yr awrhon tua'm gwlad fy hun. A pha ryw waith wyt yn wneud, arglwydd?

Crogi lleidr, a gefais yn lladrata oddi arnaf," ebe ef.

"Pa ryw leidr, arglwydd?" ebe'r ysgolhaig. "Pryf a welaf yn dy law di fel llygoden, a drwg y gwedda i