Wel, rhaid imi fynd," ebe hi, "ne mi fydd Nel wedi hen roi gora i nisgwyl i."
"Clic," ebe rhywbeth yr un pryd yn ei chalon, fel drws yn cau ac yn cloi ohono'i hun. A gwyddai Dora Lloyd y foment honno, fod Bob Ifans y tu allan i'r drws hwnnw. Ni wyddai paham, ond ni fedrai byth feddwl am Fob Ifans yn ŵr ag yntau wedi esgeuluso cofio'i wraig gyntaf. Iddi hi, nid rhywbeth i roi taw ar siarad ardal oedd carreg fedd, ond rhywbeth na fedrech beidio â'i roi yn eich galar cyntaf. Rhoddasai hi garreg las a llythrennau aur ar fedd Ned. Dymuniad Ned oedd y garreg las. Dyna a ddywedai ef a ddylai fod ar fedd pob chwarelwr. Rhoddes hithau'r garreg las er mwyn Ned, ond y llythrennau aur er mwyn ei chymdogion. Eto, nid balchter oedd y cwbl. Yr oedd cryn dipyn o deimlad ynglŷn â'r garreg fedd honno. A methai ddeall sut na wnaethai Bob Ifans yr un peth a chanddo yntau fodd.
Wedi mynd ychydig lathenni, ebe hi: "Rhaid imi fynd yn f'ôl am funud, Margiad Jôs; 'rydw i wedi gadal rhwbath ar f'ôl."
Aeth yn ei hôl i'r tŷ a newidiodd y sgert las am y sgert ddu. Wrth fynd at dŷ Nel, gwelai hi yn sefyll ar ben y drws â'i llaw ar ei thalcen.
