BORE dydd Llun ydoedd, a bore diwrnod golchi mewn llawer tŷ yn Rhos y Fawnog. Yn Nhir Brith yr oedd y badell olchi ar ganol y llawr ar hen focs sebon ers chwech y bore,—neu, beth bynnag, er pan gychwynnodd Effraim Jôs i'r chwarel. Ar ganol llawr y gegin y golchai Ann Jôs bob amser, am y rheswm syml nad oedd ganddi dŷ golchi. Wrth edrych ar y llawr, yr oedd yno lanast anghyffredin. Ond ped edrychech dipyn o'ch cwmpas fe welech ôl eli penelin ar bopeth. Llanast ar yr wyneb oedd llanast Tir Brith, a hawdd oedd clirio llanast felly ar ôl gorffen golchi. Ac yn wir, yr oedd gan Ann Jôs waith golchi caled. Dygai dillad Effraim Jôs dystiolaeth i'r chwys a'r llafur ar waelod Twll Mawr y Fenlas.
Wedi bod yn chwythu'r tân am spel, rhoddodd Ann Jôs bwniad efo'r stwnsiwr i'r dillad gwynion oedd yn ffrwtian ac yn ffritian ac yn gollwng glafoerion dros ên ddu'r sospon.
"Rwan am dani," ebe hi, a gobeithio na thwllith neb drwy'r giat yna, nes bydda i wedi golchi'r clwt dwaetha ar y llawr yma, a chael slemp ar fy ngwynab fy hun wedyn."
