.jpg)
VI—LLESTRI TE
Pan osodai'r bwrdd i de, taflodd Ella olwg hiraethus i gyfeiriad y llestri sydd ar silff uchaf y cwpwrdd gwydr. Llestri te ydynt â rhosynnau rhuddion yn blaguro uwch gwyrdd ac aur y cefndir, rhosynnau hynod hardd a'r tipyn gwyrdd danynt yn ymdoddi i'r aur sy'n ymestyn i fin y gwpan neu'r plât neu'r jwg.
"Be' 'newch chi hefo'r llestri crand 'na, John Davies?"
"Mynd â nhw hefo mi, Ella. 'Wna' i ddim gwerthu'r rheina."
Tawodd hithau, a gwelwn oddi wrth ei phrysurdeb yn paratoi'r bwrdd i de, a'r modd yr oedd ei llygaid yn osgoi edrych arnaf, y teimlai'n ddig wrthi ei hun am dynnu fy sylw at y llestri.
"Y mae'n ddrwg gen' i imi sôn am y llestri wrthach chi, John Davies," meddai ymhen ennyd. "Yr ydw' i yn un ddifeddwl, ond ydw'?"
Chwerddais innau, a dweud nad oedd yn rhaid iddi ei beio'i hun o gwbl.
"Pan fydd rhyw ferch ifanc go smart yn galw i'm gweld
