IX—ARFAU
Aeth Meri Ifans adref yn gynnar heno, wedi paratoi tamaid o swper imi.
"Mynd i gadw cwmni i Ella, John Davies," meddai.
"O? Lle mae Jim?"
"Hy, 'does dim rhaid i chi ofyn! A fynta' wedi addo aros gartra hefo Wil hefyd! Wil ddim hannar da heno."
"O? Be' sy'n bod?"
"Rhyw hen gnoi yn 'i 'stumog o — wedi bwyta rhywbath, mae'n debyg. Ac mi aeth Jim i fyny i'r llofft ato fo, gan ddeud 'i fod o am aros yno hefo Wil bach drwy'r gyda'r nos . . . Hy!"
"Be' ddigwyddodd, Meri Ifans?"
"Ned Stabal." A gwthiodd y lliain yn ffyrnig i ddrôr y dresel.
"Ned?"
"Ia. Mi alwodd tua chwech — wedi clywad bod Wil yn sâl, medda' fo. Mi aeth ynta' i fyny i'r llofft, ac ymhen tipyn, dyma'r ddau i lawr hefo'i gilydd. 'Lle 'rwyt ti'n mynd, Jim?' medda' Ella. 'Wil isio corn,' medda' fynta'.