gyda'r nos, er y gwnâi ei orau i ymddangos yn llawen.
Arhosodd wrth ddrws y gegin pan droai i'w wely.
"John."
" Ia, 'nhad?"
"Mae arna' i eisio i ti ac Ifan Môn ddŵad â'r arfau adra 'fory. Mi fyddan' yn fwy saff yn y cwt, wel'di."
"Ond . . ."
"Mi fydda'n biti iddyn' nhw fynd ar goll. Tyd di ac Ifan â nhw, John bach."
"O'r gora', 'nhad."
Yn y cwt yn y cefn y bu'r arfau byth er hynny. Bu fy nhad farw ymhen tua blwyddyn wedyn, a soniodd llawer un wrth fy mam yr hoffai brynu'r arfau. Ond ni fynnai hi glywed am eu gwerthu, ac nid ymyrrais i ddim. Gwastraff, efallai, fu eu gadael yn segur fel hyn yng nghongl y cwt. Ond atolwg, beth yw gwastraff?
Wel, fe ddaw Dafydd Owen yma bore yfory i nôl yr arfau. Y mae'n well gennyf ei weld ef yn eu cael na neb arall, am a wn i. Mi a'u rhof hwy iddo — fel tâl bychan am ei holl garedigrwydd ef i'm tad ac i'm mam.
.jpg)
—————————————
