drws imi pan ddyneswn at y ddôr! Gwnaf, mi gadwaf draw, am gyfnod beth bynnag.
Gynnau, galwodd Glyn, fy mhartner yn y chwarel, am funud. "Tyd, gwna dy hun yn barod, was," meddai. "'Rydan ni'n dau yn mynd i Gaernarfon am swae."
Gwyddwn mai ffordd Glyn o wneud imi ymysgwyd oedd hon, a theimlwn yn ddiolchgar iddo am ddyfod i'm tynnu ymaith oddi wrth fy atgofion. Nid oedd am roddi cyfle imi, ar fy niwrnod cyntaf fel hyn yn fy llety, i bendwmpian wrth y tân.
"O'r gora', Glyn," meddwn. "Mi ofynna' i i Mrs. Humphreys baratoi tamaid o ginio inni'n dau, ac wedyn mi ddaliwn fws hannar awr wedi un."
"Cinio? 'Rydan ni'n mynd am swae i Gaernarfon, 'ngwas i, a chychwyn ymhen chwatar awr."
"Ond gwell inni gael pryd o fwyd cyn mynd."
"'Wyt ti'n cofio'r platiad o ham gawsom ni yn y caffi hwnnw ddeufis yn ôl? Mi gawn ni ginio yn fan'no, ac wedyn mi awn ni i'r pictiwrs pnawn 'ma. Te a digon o fara-brith, ac ar ôl hynny, i'r syrcas sy yn y Pafiliwn. Tyd; deffra. Mae arna' i isio picio i siop y cemist am funud . . ."
"'Rhywun yn sâl acw, Glyn?"
"Dic bach, ond dim o bwys. Tipyn o annwyd ar 'i frest o . . . 'Fydda' i ddim chwinciad."
Fe ddaw yn ei ôl ymhen ennyd, a rhaid inni frysio i ddal y bws. Gwna, fe wna diwrnod yng Nghaernarfon les imi, yn lle fy mod yn pendrymu uwch fy atogofion fel hyn o hyd. O'r gorau, awn i'r dref am swae!
.jpg)
