"Ydi, wir. Ac mae 'ma rai petha' da iawn. "Taflodd Meri Ifans olwg craff dros ddodrefn y gegin cyn chwanegu, "'Licia' Elin druan ddim gweld yr hen dresal dderw 'na'n cael cam. Fi bia'r siawns cynta' ar honna, ynte John Davies?"
"Debyg iawn, Meri Ifans."
Pe gwyddwn y gallai'r tri ohonynt ei chario, buaswn yn ddigon parod i roi'r dresal dderw iddynt y munud hwnnw er mwyn cael gwared â hwy. Yr oeddwn wedi blino.
"Ydi," ebe Ifan Jones, "y mae hi'n un nobyl dros ben. Gwell na honno brynais i yng Nghaernarfon ers talwm."
"Cael eich gneud, Ifan Jones?" Rhoes Dafydd Owen ei het galed yn ôl ar yr harmoniym.
"Cael fy ngneud? Mi faswn i'n meddwl, wir! Mi rois i ugian punt i'r hen fôi hwnnw yn Stryd y Cei. ' Deg punt ar law, dim un ddima' arall,' meddwn i wrtho fo. Fe gâi o gan punt yn Llundain, medda' fo, ond 'roedd o am 'i chadw hi yng Nghymru ac yn yr hen sir, os medrai o. Mi gerddis i allan o'r siop, ond fe wnaeth y ferch 'cw imi fynd yn f' ôl yno. 'Roedd o bron â chrio wrth gymryd yr ugian punt, ond 'roedd yn rhaid 'i chadw hi yn yr hen sir. Mi ges inna' lorri Huw Saer i'w chario hi adra. 'Cymer ofal ohoni hi, Huw,' medda' fi, pan oeddan ni'n 'i chario hi i mewn i'r tŷ, 'achos mae hi'n hen iawn ac yn werth can punt yn Llundain.' Dyna Huw yn 'i rhoi hi i lawr ar lwybyr yr ardd. Ar 'i beth mawr o, os oedd hon yn hen, 'roedd ynta', Huw Saer, wedi'i gladdu ers can mlynedd."
"Imitesion, Ifan Jones?"
"Ia, Dafydd Owen. Mi alwais i i weld y bôi yng Nghaernarfon y Sadwrn wedyn, a Huw Saer hefo mi. 'Roedd o bron â chrio pan ddeudodd Huw wrtho fo nad oedd 'na ddim gwerth chweugien o dderw yn 'i focs sebon o, chwedl Huw. 'Roedd o am roi'r gyfraith ar ryw ddyn o Bwllheli oedd wedi gwerthu'r dresal iddo fo. Ond 'chlywais i ddim iddo fo 'neud hynny."
"Dyna bobol sy'n yr hen fyd 'ma, yntê, mewn difrif! Wel, gyfeillion annwl . . ." Cydiodd Dafydd Owen unwaith eto yn ei het, a chododd o'i gadair.
"Wel, Dafydd Owen, 'does gen' i ond . . ."
