"Duw helpo pob dyn sydd yn wrthddrych tosturi dyn," ebai'r milwr, tan ocheneidio.
"Ond beth am dosturi merch? beth am y merched?" ebai Robin.
"Gwaeth fyth," ebai Goronwy, "gwaeth fyth!" "Gwell genyf inau fod yn wrthddrych serch pob lodes lân a welais erioed na'i thosturi. Glywaist di, Frogiad, fod Morfudd yn myned i'w phriodi?" "Morfudd! priodi! pwy! na chlywaisi," ebai'r swyddog, mewn mawr syndod.
"Chlywais inau ddim," atebai Robin, gan ail osod ei olwg drachefn i orphwys ar allt yr Hob. "Ond pwy ydyw'r darpar gwr?"
"Ei chariad," ebai'r cellweirddyn yn bur dawel, "mae'r merched Castriaidd yn arfer priodi eu cariadon; hyny ydyw, os bydd eu brodyr yn foddlawn; os na byddant yn foddlawn, wel, nis oes dim i'w wneyd ond priodi cariadon eu brodyr; neu, yr hyn sydd yn waeth fyth, peidio priodi o gwbl." Edrychodd Goronwy yn ddychrynllyd o ddifrifol. "Eglura dy hun, yr haner pan cellweirus," ebai ef, pe gallwn gredu am eiliad fod Morfudd yn anffyddlawn i'w gair, myn y Gwr sydd uwchben, byddwn inau yn anffyddlawn i'm bywyd fy hun; mi a drown y deml o gnawd hon sydd am danaf y tu gwrthwyneb allan."
Ond er gwaethaf yr apeliad nerthol hwn a wnai y milwr ar ran ei deimladau, daliai y gwladwr i ymdderu:—
"Y mae Reinhallt mor anhawdd ei blygu â derwen; ac yn dal bob amser fod Rhosyn Coch pybyrwch yn paru yn dda hefo Rhosyn Coch
