Prin y rhaid d'weyd nad oedd derfyn ar ei llawenydd pan y deallodd pwy fu drechaf. "Nid yw hyn ychwaith ond dechreu," ebai hi. Ac ar hyn, clywai lefain undonol yr heol-wyliwr a hysbysai yr awr ar y nos, yn dynesu tuag at y fan. Rhedodd fel ewig trwy heol gefn er mwyn peidio ei gyfarfod; a phan ddaeth hi felly o'r tu cefn iddo, a chael masgl arno, hi a ddodes blastr o lûd gwydn yn orchudd tros ei holl wyneb, fel nas gallai'r truan weled llewyrch, yngan gair, na thynu ei anadl ond trwy fawr ymdrech. Yn y dull ansyber hwn, flusgodd ef at y porth, rhoddes ef yn ngofal Reinhallt, yr hwn a'i derbyniodd ef yn ddiolchgar, ac a'i trosglwyddodd, ar ol tynu ei fwgwd, i'r un ystafell a than yr un llywodraeth a'r carcharorion eraill. Pan ddeallodd y Cymry am ystryw a gwrhydri yr hen Gymraes wladgar, bron na thorodd eu brwdfrydedd tros y llestri mewn banllefau o ganmoliaeth, yr hyn a fuasai 'n dra niweidiol i'w hachos.
Rhoddes Robin wybodaeth sicr yn fuan i Reinhallt mai yn nhy Robert Brown yr oedd yr eiddo atafaeledig-fod y llwynog hwnw yn eu cadw i'w ddybenion ei hun, ac nad oedd awdurdodau y ddinas yn gwybod ond y nesaf peth i ddim yn eu cylch. Parodd hyn symbyliad ychwanegol i adfeddianu'r eiddo, gan y gwelid fod cyfraith annheg wedi ei defnyddio yn anghyfreithlawn.
"Tuag yno fechgyn," ebai Reinhallt, "mor ddidrwst fyth ag y medroch. Y mae Cwn Caer yn cysgu, ond cofiwch ysgafned y cwsg ci."
