"A fynit ti i Robin ei gymeryd yn ol i ffos y clawdd!" ebai Gwenllian.
"Na fynwn, na fynwn i," ebai Sion.
A bu ymryson rhwng y ddwy chwaer galongynes pa un a gai ddangos ei charedigrwydd gyntaf a chryfaf i'r caffaeliad gwirion. Ni chymerai 'r prydydd ond ychydig sylw o'r plentyn na'r ymddyddan yn ei gylch; ymddangosai fel pe wedi llwyr ymgolli mewn myfyrdod dwys ar y newydd a glywsai am Reinhallt a'r fintai. Pa fodd yr ymdarawent gyda'u gelynion? ac a ddeuent byth allan yn fyw o ganol giwed mor fileinig? oeddynt ymholiadau a lyncasent ei feddwl yn gyfangwbl. Ac yr oedd y rhianod mor ddedwydd yn yr hyn a glywsent am eu brawd, ac mor brysur yn cynesu, yn diwygio, ac yn anwylo, y bod bychan, ac yn dotio arni yn parablu ymadroddion byrion plentyn, a Robin yntau mor brysur yn ymgyfarchwel â'i ymborth, fel y cafodd Lewis egwyl hapus i ddilyn ei fyfyrdodau. Pa fodd bynag, daeth ychydig gyfnewidiad tros yr olygfa, trwy i gawod drom o genllysg ddisgyn. Disgynent yn unionsyth ar eu penau trwy dwll y mwg fel pe tarewsid hwy a phys mawrion, a bu raid iddynt oll encilio oddiwrth y tân, a gadael rhwng y ddwy elfen a'u gilydd. Canys er fod palas y Twr neu Broncoed o oes i oes yn eiddo boneddwr ucheldras, nid oedd haiach llwybr mwg na thwll crwn yn y tô. Ganrif yn ddiweddarach y daeth simddeuau i arferiad, hyd yn nod yn mhalasau boneddigion; ac nid yw'r Gymraeg yn y 19eg ganrif wedi ei chynysgaeddu âg amgen gair am lwybr geuol mwg na'r llygriad musgrell simddeu.
