yr un gwaith," a tharawodd hi â'r darn haiarn nes oedd y fach yn lled farw ar lawr.
Wrth glywed y cynhwrf, tra yn derbyn cenad y gwyliwr, rhedodd Reinhallt a Goronwy a'r holl deulu tua'r fan, a gwelent y ddau ddyoddefydd ar lawr, a'r llofrig llofruddiog yn chwifio y darn haiarn o gylch ei ben, a bygwth lladd pwy bynag a ddeuai ato.
"Na wnai di," ebai ein harwr. Ysgödd y tarawiad cyntaf; a chyn cael o'r llofrudd amser i godi'r offeryn dinystriol eilwaith, yr oedd dwy law gadarn am gorn ei wddf, nes y glasai yn ei wyneb, ac y disgynai y darn haiarn o'i law mor ddiymadferth a phe disgynasai o law dyn marw.
"Dywed dy bader, yr wyt wedi byw digon o hyd," ebai Reinhallt.
"Felly tithau, Reinhallt," ebai Brown.
"Nid oes waed plentyn amddifad teirblwydd oed ar fy nwylaw i," ebe ein harwr.
"Tra y byddaf i byw, nid yw y plentyn yna yn hollol amddifad. Mae genyf hawl i wneud a fynwyf â'r eiddof fy hun," ebai Brown.
"Bondigrybwyll, dy gelwydd," ebai Robin, "ni ddaeth erioed o lwynau ellyll o'th fath di blentyn mor anwyl."
"Taw," ebai Reinhallt, "nid wyf yn amheu na wneir aml i blentyn heddyw yn amddifad o dad; ond gobeithio eu bod oll yn cymeryd ar ol eu mamau, ac nid ar dy ol di, genau trythyll llofruddiog. Dywed dy bader."
Safai'r Maer mewn pensyfyrdandod, gan felltithio yr olygfa ryfedd o'i ddeutu.
