"Drwg ydyw'r argoel," ebai'r Maer.
"Geiff o weled eto," ebynt hwythau; "mae ein plaid ni yn tyngu y mynant ryddhau Robert Brown costied a gostio; a dau cant o honom yn awr yn barod i'r antur. Ni a ddysgwn iddo ladd Richard Ayles a dal ein harweinydd."
"Druain bach!" ebai Rainford, "yr ydych yn ddewr iawn; gobeithio y cewch chwi Reginald a'i wyr yn cysgu, onide bydd glaswellt Mai nesaf yn tyfu yn braf uwch eich penau."
"Yn mhob pen y mae opiniwn," ebynt hwythau, ac ymadawsant. "Ni bydd opiniwn yn eich penau chwi yn hir," ebai'r Maer.
Ar ol eu hymadawiad, tra yr oedd y Maer yn synfyfyrio, wele wr ieuanc o swyddog milwrol, yn cael ei wysio i'w wyddfod, ac oddiwrth eu dull serchog ond moesgar yn cyfarch gwell, yr oedd yn amlwg eu bod yn gydnabyddus â'u gilydd o'r blaen.
"Eistedd yma ar fy neheulaw, Goronwy," ebai'r Maer, "ti a glywaist, ond odid, am fuddugoliaeth dy gyfaill Reginald o'r Twr?"
"Eich urddas, mi a glywais, ac a welais; y mae dau o'm synwyrau felly yn dystion i'r ffaith."
"Ac yr oeddit yno?"
"Yno yn niwyg y porthmon, fel y rhelyw o wyr Caer; a chwip yn fy llaw, a dagr a bwyall dan fy ngheitlen—yr un ffynud a'm cymdeithion. Mia welais ladd Dic Alis."
"A Dic wedi ei ladd gan Gymro! Buasai yn well gan Ddic gael ei grogi wrth bren crabas gan Sais. Pwy a'i lladdodd?"
