Prawfddarllenwyd y dudalen hon
Tra'r praidd yn gorphwys wres y dydd,
Ar lan dy ddyfroedd iach,
Rhoi'st i ni fywiog rwydd fwynhad
O bleser dymhor bach.
Pa faint difyrwch amser gynt,
Fu i mi ar dy lan,
Yr ochr hyn, a'r ochr hwnt
'Roedd mwyniant ymhob man."
Gwyddom nad fel Bardd y cofir am John Davies yn bennaf, a diffygiol iawn yw ei farddoniaeth, yn ôl safonau heddiw, yn arbennig, eto yr oedd ganddo lygad i weld Natur, calon i'w theimlo ac Anian i gydfyned â hi, a dyledus ydym iddo am ei ganeuon fel cyfryngau dysg a doethineb yn wyneb pob llesgedd a berthynai i'w awen, a phob cyffyrddiad trwsgwl a berthyn i'w farddoniaeth.
