Syml oedd ei enw llên— Siôn Gymro', a syml o fawr oedd mewn carictor a moes. Dyn ar y blaen i'w oes ydoedd, ac fel pob dyn felly, yr oedd yn agored i gael ei gamesbonio'n fynych. Dyn mawrfrydig ydoedd hefyd, ac yn tueddu i ymddangos yn oer a di-serch i rywrai, ond yr oedd felly am ei fod yn byw mewn cylch o feddwl na allasai llawer ddim dyfod i mewn iddo. Dyn o serchiadau dwfn ydoedd er hynny, ac yn medru wylo gyda'r rhai oedd yn wylo, a bod yn llawen gyda'r rhai oedd yn llawen, ac yn ôl tystiolaeth y rhai a'i hadwaenai orau, yr oedd yn ddihafal fel cysurwr i'r cystuddiol a'r galarus. Cadwodd yn ifanc ac yn loyw mewn gwaith hyd y diwedd, ac aruthrol ydoedd hwnnw o ran maint ac ansawdd, a gadawodd ar ei ôl etifeddiaeth y daw ei gwerth a'i chyfoeth yn amlycach eto, fel y bydd efrydwyr y dyfodol yn cerdded ei meysydd, ac yn tynnu allan o'i mwyngloddiau bethau newydd a hen. Ar ddyfod y mae dydd John Davies yng Nghymru, a gwelodd rhywrai o'r dysgedicaf yn ei gyfnod yr awr honno'n dyfod gyda llawenydd, megis Abraham gynt. Y mae ei gyfraniad yn ddiau yn fawr ac yn disgwyl am i wrtaith y dyddiau diweddaf hyn ei gosod yn ei ffrâm fodern, ac mewn cylchrediad mwy ymarferol. Gwir i'r Athro D. E. Jones, Caerfyrddin, ddywedyd am dano mai dyn anghyffredin ydoedd, ie, anghyffredin yn ei lafur mawr os nad anhygoel ymron, fel gŵr medrus yn y clasuron, fel ysgolhaig dwyreiniol ac ieithydd campus, fel llenor a bardd coeth, ac ysgolor Beiblaidd o'r radd flaenaf. "Fy Nhad, fy Nhad, cerbyd Israel a'i farchogion" oedd y proffwyd hwn i'w gyfnod, a disgynned deuparth o'i ysbryd ar Gymru fydd.
