iannu ac eithrio dwy flynedd hyd ddiwedd ei oes, ac fel John Davies, Ietwen, yr adweinir ef hyd heddiw gan liaws ei edmygwyr.
Bu'n weinidog ar Landŵr gyda Moreia am 37 o flynyddoedd, yn fawr ei barch, ac yn porthi praidd Duw yn dda, gan ddilyn ei efrydiau a'i waith fel ysgolhaig Beiblaidd yn eiddgar, a chyflawni ei ddyletswyddau gweinidogaethol gyda gofal a ffyddlondeb. Ni chafodd mwy na gweinidogion eraill y Gair y gwaith yn gwbl ddirwystr, na'r ffurfafen yn gwbl glir ar adegau, a chafodd ei ran o brofedigaethau bywyd. Yn fuan wedi claddu Mrs. Davies cododd rhyw oerfelgarwch rhyngddo a'i deulu yng nghyfraith a hynny'n bennaf oherwydd diffyg dealltwriaeth o dymheredd bwyllog, ddigynnwrf ac ymddangosiadol sychlyd John Davies ar brydiau, a barai hyd yn oed i'w berthynasau feddwl ei fod yn ŵr caled a didostur, gan anghofio bod calon dyner odditan y cwbl. Teimlodd y dieithrwch hwn yn fawr, ond ymddygodd yn gwbl foneddigaidd drwy'r holl gyfnod. Cyfeiriasom eisoes at ei brofedigaethau teuluaidd o golli ei briod a'i blant, a gwelwyd ochr dyner ei dadolaeth gariadlawn pan gerddai drwy swyddfeydd Lerpwl yn ei ddagrau mewn ymchwil am gorff John ei fab. Gwelodd ambell storm eglwysig fel a ddaw weithiau yn aflonyddu ar ei heddwch, ac y mae cofnodiad am un o'r cyfryw a gododd rywbryd tua chyfnod canol ei weinidogaeth yng Nglandŵr. Yr achwyniad ar John Davies oedd ei fod y pryd hwn yn rhoddi rhy fach o Grist yn ei bregethau. Cafwyd 'Cwrdd Eglwys' ar y mater, a chymeriad o'r enw 'Beni Siams' oedd yn enau i'r cyhuddiad.
