Hab. ii: 2—fel y gallo'r hwn a'i darlleno redeg (1836). fel y rhedo yr hwn a'i darlleno (1864—66). Hab. ii: 4—Ond y cyfiawn a fydd byw mewn ffydd (1836). A gwr uniawn a fydd byw yn ei ffyddlondeb (1864-66).
Yn ei ragymadroddion i'r proffwydi fe geir cyfnewidiadau cyffelyb. "Dechreuodd Hosea ar y swydd yn foreu a daliodd atti hyd henaint." (1864-66). "Dechreuodd Hosea ar ei waith fel proffwyd yn foreu a pharhaodd wrtho hyd henaint." (1881).
Dengys y dyfyniadau uchod fod John Davies yn cael anhawster i ddewis y geiriau mwyaf cymwys wrth grynodebu dysgeidiaeth y proffwydi. Trwy astudiaeth lwyrach o lenyddiaeth broffwydol newidiodd ei farn am eu cenadwri. Ni synna arnom iddo gael anhawster cyffelyb fel cyfieithydd i ddewis y gair cywir neu'r ymadrodd iawn i gyfleu meddwl y proffwyd. Gŵyr pawb sydd yn gyfarwydd â llyfrau'r Proffwydi fod amryw gyfieithiadau yn bosibl. Nid yw'r darlleniad uwchlaw amheuaeth mewn llawer adnod. Y mae'n eglur iddo betruso llawer cyn dewis ei gyfieithiad. Os darllenir ei gyfieithiad o'r Testament Newydd gwelir mai ei gynllun oedd rhoi pob cyfieithiad posibl o'r Hebraeg neu'r Roeg, ac yna, wedi astudiaeth bellach a manylach mabwysiadu'r cyfieithiad, a oedd yn ei farn ef, yn cyfleu'r gwirionedd. Y mae ei gyfieithiad o Weddi'r Arglwydd, yn ei gynnig cyntaf, yn enghraifft o'i gynllun.
Ein Tad yr hwn wyt yn y Nefoedd, anrhydedder— parcher—dy enw. Deued dy deyrnas—frenhiniaeth... Dyro i ni heddyw ein bara beunyddiol—at ein cynhaliaeth
