Gwirwyd y dudalen hon
A'r fath erch olygfa ydoedd,
Gwel'd y cyrph yn d'od i'r lan,
Ac o gylch y pwll oedd lluoedd,
'N gwneud y lle yn alar fan;
Corph y tad a'i wyneb gwelw,
Wedi i losgi bron yn llwyr,
Neb yn medru ei adnabod,
Ond ei fab ei hun a'i gwyr.
Pwy sydd heddyw yn feddianol
Ar wir ddawn i draethu am—
Y galaru a'r gruddfanau
Sydd yn mynwes llawer mam;
Tadau hefyd sydd yn wylo,
Am eu meibion hwy i'n clyw,
A'r rhai eraill yn och'neidio,
Am rhyw gar, ond nid yn fyw.
O!'r oedd llawer un o honynt
Wedi siarad lawer am
Ddydd Nadolig fel diwrnod
I ymwel'd a'u tad a'u mam;
