Arosais yn Mangor bedwar diwrnod; ac ar un boreu cefais gyfaill caredig i'm cyfarwyddo i fyned i edrych Pont Menai, ac aethym yn galonog ar hyd-ddi dros yr afon fawr i sir Fôn. Yn awr gallaf ddywedyd fy mod wedi sangyd ar gwrr yr ynys hynafiaethol hono; ond nid aethym ond ychydig o latheni iddi, dychwelais yn ol yn lled ddiseremoni, heb gyfansoddi cymaint ag un llinell iddi, gan y gwyddwn fod lluaws o englynion campus wedi eu gwneyd yn flaenorol. Pan gyrhaeddais Bangor Uchaf, aethym i ymweled â Mrs. Williams, gweddw y diwaddar fardd godidog, Mr. R. Williams (Robert ab Gwilym ddu o Eifion), a chan fy mod i a hithau wedi ein geni a'n magu yn yr un plwyf, cefais dderbyniad croesawgar ganddi, a da genyf allu dywedyd fod yr hen wraig yn edrych yn dda ac yn drefnus dros ben, a phob ymddangosiad fod ganddi ddigon o gyfoeth i dreulio gweddill ei hoes yn annibynol fel boneddiges anrhydeddus. Ac wrth ymadael â hi, cyfansoddais yr hyn a ganlyn:—
Hir iechyd yn Mangor Ucha'—i'r geinwech
Wraig anwyl ddi draha;
Gweddw Robert, doeth-bert fardd da,
Ab Gwilym, por meib Gwalia.
O Feirion dirion y daeth,—i Eifion,
Dan ofal rhagluniaeth;
Dyna'r fan, hoff rian ffraeth,
Ddiw'radwydd, ca'dd úr odiaeth.
Gwraig ddoethgar, hawddgar, yw hon,—ei harddwch
A urddodd fro Eifion;
Bangor deg, ar freindeg fron,
Yw'r orawr mae'n byw'r awr'on.
Yn ei henaint mae'n hynod—gariadus,
A gwridog i'w chanfod;
Haeddai 'n awr ryglyddfawr glod,
Peraidd gan fydrydd barod.
Ar daith o oror y dón,—dewch unwaith
Yn chwaneg i Feirion;
Gan bawb drwy'r wlad hardd-fad hon,
Coeliwch, cewch groeso calon.
