Mae'r bonddigion wedi'u witsio,
Yn mesur eu tiroedd, yr aflwydd a'u torro;
Ni ddaeth dim i'r byd, er maint y swn,
Mon wenwynig a'r ffasiwn honno.
Hwy fesurant y ffordd, y coed, a'r caue,
Ac fel mae'n g'wilyddus, y perthi a'r cloddie,
A'u tidau heiyrn a'u celfi chwyrn,—
Pe b'ai hi am gyrn eu gyddfe.
Rhys. Wel, mesuran 'nhw am y siwra,
Eu tiroedd, mewn moddion taera;
Daw'r dydd na roir fawr fwy o hon
Na dwylath, i'r dynion tala.
Ond natur y byd yw cadw twrw,
Hir y onoin y tamed chwerw;
Mi redaf fi draw ar hyn o dro,
Mewn cariad i geisio cwrw.
[Diflanna
Arth. Wel, rheded pawb lle gallon',
Hi aeth yn fyd echryslon;
Rhaid i denantied ymhob rhyw,
Ar f'einioes i, fyw yn feinion.
Dyma'r tiroedd, mae pawb yn taeru
Y byddan' hwy i gyd yn codi;
Ac ni wiw i ni siarad a gwneyd trwyn sur,
Mae'r stiwardied yn wŷr stwrdi.
Rhaid i ddyn ddysgu pratio,
Tynnu het, a mynych fowio,
Ac edrych pa sut yr agorir ceg,
A dweyd yn deg, rhag eu digio.