"Wel, ia, yntê, 'ngwas i? Lapia di'r crafat 'na am dy wddw'n iawn, 'rŵan, Meurig, gan fod y gwynt mor fain . . . Dyna chdi."
"Fyddwn ni ddim yn hwyr, Owen. Mi ddown yn ôl rhwng saith ac wyth."
"O'r gora', Mary, o'r gora', ond peidiwch â brysio'n ôl er fy mwyn i."
"Ta-ta 'rŵan, Taid."
"Ta-ta, 'machgen i. A phaid di â bwyta llawar o dda-da Robat bach, a nhwtha' ar boints."
Ymhen ennyd clywodd ddrws y tŷ'n cau ar eu holau, yna sŵn traed y ddau ar y llwybr hyd fin yr ardd a chyn hir rygniad y glwyd, a agorai i'r ffordd. Syllodd eto ar y llythyr ar ei lin ac yna'n hir i gochni'r tân. Nid stydi'r Parch. Owen Ellis oedd yr ystafell mwyach, ond y "siambar" lle cysgai ef, Now Ellis, Tyddyn Cerrig, efo Dafydd ei frawd ymhell bell yn ôl, drigain mlynedd yn ôl. . .
