Tudalen:Y Ddau Adda.djvu/68

Fe lanwyd pob gwlad ag eglwysi,
A'r Ffydd oedd y ffair yn mhob lle;
'Roedd crefydd yn amlwg yn mhobman
Ond llwyr anweledig oedd E'.

'Roedd fel pe'r holl fyd wedi myned
I fewn i'r Lan Eglwys yn llu;
A'r Annghrist yn ben y Sefydliad,
A'i gred au'n blodeuo bob tu;
'Roedd amlder y croesau'n ddiareb
Yn aur, pres a haiarn a phren;
Fe'i gwelid E'n nghrog gwr a chongl—
Ond ni ddeuai bendith o'r nen!

Fe welid y Ffydd mewn esgobion,
Mynachod a chrachod o'u rhyw;
Offeiriaid yn fil ac yn fyrddiwn
A ffugient y grefydd ddi Dduw;
Y deiliaid a wychent y temlau,
A delwau i foddio y ne;
Yr oll fel agofau adseinient—
'R Ail Adda ni aethai i'r lle!

Ti glywaist am groes y Pabyddion—
Mae hono'n y golwg o hyd;
Ystumiau gweledig eu crefydd
Sydd beunydd yn swyno y byd;