Tudalen:Y Ddau Adda.djvu/71

Y dydd cynta'i crewyd fe brofwyd
Yr hunan-egwyddor yn ffrwch,
Can's syrthiodd y prawf cicaionaidd
Yn bendramwnwglaidd i'r llwch!

O'r braidd 'roedd ei glai wedi sychu
Na flysiai am fyned yn Dduw;
A'r wiber a wyddai ei wendid—
A gwendid yr holl ddynol ryw;
Camsyniad yw bod yn ddim arall,
I beth fod yn fwy na fe'i hun:
Gall dyn fyn'd yn llai na'i cynlluniwyd,
Ond fyth fod yn fod mwy na dyn.

Uchelgais nodwedda blant dynion;
Iselgais yw cais hardd y nef;
Y naill ddaeth ag Adda i drafferth;
Y llall ddaeth a mawl iddo Ef;
Bu esgyn i'r Cyntaf yn felldith,
Bu disgyn i': Ail o fawr rin;
Gall Duw fod yn llai na Fe'i Hunan,
Ond dyn fyth yn fwy na fe'i hun!

A dyna ei wendid drwy'r oesau,
Sef dringo uwchlaw sydd yn iawn;
Yn degan i'w falchder a'i ffoledd
Er llawer o helbul fe'i cawn;

: