Tudalen:Y Ddau Adda.djvu/78

Tra hwy yn syn syllu tu allan
Yn dysgwyl am rywbeth na fydd,
Gwna'r diafol ei waith dan eu trwynau
Gan ddrygu eu hachos bob dydd.

A dyna sydd arnom ei eisieu,
O'n mewn ysbrydolrwydd y Groes;
Ysbrydiaeth pob pechod yw hunan—
Ymwadu yw ystyr pob moes;
Rhyw fyw i siwr farw wnai Adda
Ddaeth gyntaf yn gyff dynol ryw;
Yr Ail ddaeth a bywiach egwyddor—
Sef marw i'r teulu gael byw!

Nid Mab ond i un oedd y Ceidwad,
Ond Mab pob rhyw ddyn yn un Dyn;
Fe'i gwnaed E'n Fab Adda'n Fab Dafydd—
Mab Dyn oedd y galwai ei Hun;
'Roedd E'n Fab i Efa, pob Efa,
O Efa i lawr hyd at Mair;
Yn Alpha yn nghyd ag Omega—
Am hyny fe'i gelwir yn Air.

Nid digon yn Mair fu ei eni;
Mae'n rhaid ei aileni'n mhob bron;
Fe'i ganwyd yn Mair yn bersonol—
Ei fam E'n bersonol oedd hon;