Beryl/Pennod XVIII

Beryl

gan Elizabeth Mary Jones (Moelona)

XVIII

Dedwydd fôm, er ein didol.
—EBEN FARDD.

"O DÎR!" ebe Nest, pan oedd y tri wrth y tân gyda'i gilydd ar ôl swper, "dyna ffwdan sydd ynglŷn â mi! Newydd fy setlo yn yr Ysgol Sir ydych, ac yn awr dyma'r ysgwyd hwn eto."

"Y mae'n gyfle rhagorol iti. Yr wyt am ei dderbyn, wrth gwrs?" ebe Eric.

"Ei dderbyn? Mynd a'ch gadael chwi i gyd, a byw fy hunan yng nghanol dieithriaid? Na wnaf, yn wir," ebe Nest.

"Paid â phenderfynu heb feddwl digon, Nest fach," ebe Eric.

'Dyna ddistaw wyt ti, Beryl! A wyt ti am imi fynd, ynteu?" ebe Nest.

"O, nid fel yna, Nest, Yr wyf am dreio bodloni i'th weld yn mynd, os barnwn mai hynny a fydd orau er dy les," ebe Beryl.

"Y mae Llundain mor bell. Y mae'n neis iawn arnom gyda'n gilydd. Ti, Beryl, oedd fwyaf am inni aros gyda'n gilydd pan fu mam farw. Sefaist yn erbyn ein gwasgaru bryd hwnnw. Pam wyt ti wedi newid ?"

"Nid yr un peth yw hyn, Nest fach," ebe Beryl, a'r dagrau yn ei llygaid. "Y mae cartref gennym yn awr. Byddwn yn un teulu mwy, a bydd aelwyd ein hunain gennym i ddyfod yn ôl iddi o bobman."

"Y mae rhywbeth yn dyfod i wasgaru pob teulu, hwyr neu hwyrach," ebe Eric.

"Pe bawn i wedi mynd i siop esgidiau yn Llanilin, gallem fyw yma gyda'n gilydd am amser hir a thalu'n ffordd yn iawn," ebe Nest. A cholli dy gyfle," ebe Eric. "Ni buaset yn well na rhyw ferch arall o'r ardal yma. Buaset yn waeth,—wedi cael talent ac wedi ei chuddio."

"O Eric!" ebe Nest.

"Gwell inni adael y peth heno," ebe Beryl. "Dewch i siarad am rywbeth arall. Efallai y gwelwn bethau'n gliriach yn y bore."

"Efallai y daw golau yn y nos," ebe Nest, a chwerthin â'i llais melodaidd.

"Efallai y byddaf fi yn Llundain yn y gwanwyn," ebe Eric.

"Ti yn Llundain !" ebe'r ddwy.

"Ie, ar fy ffordd i Baris."

"Da di, bydd ddistaw, Eric," ebe Nest. "Y mae'n eithaf gwir. Dywedodd Mr. Hywel ddoe o flaen Stan Powel, wedi imi ddarllen a chyfieithu llythyr Ffrangeg iddo, a Stan wedi methu, Dyma'r bachgen sydd i ddod gyda mi i Baris yn y gwanwyn."

"Pam na fuaset ti'n dweud hyn wrthym ni neithiwr?" ebe Beryl.

"Ni chofiais ddim am y peth."

"Naddo, mae'n debyg! A wyt ti'n golygu inni gredu hyn'na?" ebe Nest.

"Wel, yr oeddwn am fod yn siwr cyn dweud dim."

"Beth ddywedodd Stanley?" ebe Beryl.

"Dim, ond aeth mor wyn â'r calch, a pheidiodd ag edrych arnaf trwy'r prynhawn." "Mi gwelais i ef yn y capel bore heddiw yn edrych yn gas iawn arnat," ebe Nest.

Wel, ei fusnes ef yw ei wneud ei hun yn addas i'w waith. Gallasai fod wedi mynd i'r dosbarth Ffrangeg fel ninnau."

"Faint yw ef yn hŷn na thi?" ebe Beryl. "Dim ond blwyddyn."

"O, 'rwy'n gobeithio mai ti gaiff fynd," ebe Nest.

"Good old Nest," ebe Eric.

"Paid â gwneud gelyn ohono, os gelli," ebe Beryl. "Y mae Mr. Harris, ei ewythr, yn ddyn mawr yn y siop."

"O, nid wyf fi'n hidio dim am Stan," ebe Eric.

Yn y tywyllwch, wedi mynd i'r gwely, y bu'r ddwy chwaer yn siarad drachefn am y pwnc mawr.

"Pe gwyddet yn siwr y deuet yn gantores fawr, a fuaset ti'n fodlon mynd?" ebe Beryl. "Pe bawn i'n siwr o hynny, mi awn. Gallwn eich helpu chwi wedyn, a dyfod yn ôl yma i fyw ar ôl gorffen dysgu," ebe Nest. "O, Nest annwyl !" ebe Beryl, ond ni ddywedodd ychwaneg o'r hyn oedd ar ei meddwl. "Cofia, bydd hiraeth ofnadwy arnaf," ebe Nest.

"Bydd hiraeth ofnadwy arnom ninnau, ond rhaid inni dreio concro hwnnw," ebe Beryl. Yn sydyn, felly, wedi'r cwbl, y gwnaed y penderfyniad pwysig. Nid ail-agorwyd y pwnc drachefn. Daeth yn ddealledig fod Nest i fynd. Pan ddaeth Eric adref nos Lun, yr oedd Beryl yn brysur yn smwddio rhai o ddillad Nest a olchasai y diwrnod hwnnw, a Nest ei hun yn gwnïo rhywbeth wrth y ffenestr. Yr oedd y paratoadau wedi eu dechrau, a'r llythyr i Mrs. Mackenzie wedi mynd i'r post.

Daeth bore Iau. Yr oedd y modur i ddyfod am naw. Arhosodd Eric, gyda chaniatâd parod ei feistr, i weld Nest yn cychwyn. Byr iawn fu'r ffarwel, a dyna Nest wedi mynd. Yna aeth Eric yn benisel drwy'r iet fach ac i lawr drwy'r heol. Aeth Beryl yn ôl i'r tŷ ac wylodd yn chwerw, a Geraint ac Enid yn edrych yn syn arni.

Nodiadau[golygu]