NEL (gan ei brwsio ar y bwrdd): Coblyn o beth ydi du, yntê, am ddal pob math o lwch? Wn i ddim pam mae neb yn gwisgo du, ac yn enwedig bregethwrs, achos lliw mowrning ydi o. Ddaru chi sylwi y lliw mowrning yn y coed ydi cochddu a melyn, byth ddu; mynd i'w cochddu a'u melyn y mae'r coed wrth farw, ond rhowch liwiau coch a glas a gwyrdd a gwyn i mi, mi fydda'n teimlo mod i'n fyw yn rheiny; mi faswn yn mynd dros fy mhen i'r felancoli pe gwisgwn ddu. (Deil y got yn ei llaw.) Diain i, mi leiciwn drio cot laes fel hon am dana. (Rhydd hi am dani a'r het feddal ar ei phen, ac â ymlaen ar draws y llawr dan 'swagro' i ben y gadair i weld ei hun yn y drych ar y pared.) Sut rydw i'n edrach? Tybed na wnawn i bregethwr ne giwrat ar binsh?
MR. HARRIS (yn anesmwyth iawn): Ryda chi'n edrach yn grand—fel mellten oleu mewn ffram ddu. Ond r'annwyl fawr, gadewch i mi gwisgo nhw, mae gen i ofn bob munud clywed rhywun yn dod at y drws.
DIC (egyr y drws a saif mewn syndod ar y trothwy): Be felltith ydi rhyw gamocs fel hyn? Be ydi'r antarliwd sy'n mynd ymlaen yma? Nel, wyt ti wedi mynd yn hollol o dy sense? Pwy gebyst ydi'r dyn ma sy'n llewys ei grys?
NEL (yn chwareus): Dyma Mr. Eifìon Harris,
