"'Roedd o yno ar y pryd, medde fo," ebe dyn y lleuad, "ac mi ŵyr teulu Shonto'n dda am foch, nhw sy'n ysgwyd y mês oddiar y coed derw iddyn nhw yn yr hydref, ac y mae'r rhai lleia a thlota o deulu Shonto'n gneud capie i'w gwisgo allan o'r cwpane mês. Ac 'roedd Shonto'n nabod y Mab Afradlon hefyd, a'i dad, medde fo, o achos mae moch yn dwad i mewn yn y stori honno yn rhywle, on 'does? A hen ŵr clên iawn oedd yr hen ŵr—tad y Mab Afradlon, medde Shonto. A hen siort iawn oedd y Mab Afradlon ei hun hefyd, medde fo, tase fo'n byhafio. Mi gaech unrhyw beth ganddo fo y leiciech chi ofyn amdano pan fydde fo yn ei ddiod.
Mi glywes stori moch y Gadareniaid a'r Mab Afradlon lawer gwaith gan Shonto. 'Roedd o 'n feistar ar eu deyd nhw.
"Ond fel y deydes i, fedrwch chi ddim gweld y tonne yma yn yr awyr, ond mae trefn arall i chi ddwad i wybod amdanyn nhw. Am donne Llyn y Cae Isa, 'roeddech chi'n eu gweld nhw, ac yn eu clywed, ond am donne awyr eu clywed nhw'n unig y byddwch chi. Tase chi'n cymyd chwip, a'i slasio hi'n sydyn, dene sŵn 'whiw' dros y lle. Y chwip ddaru neud tonne yn yr awyr wrth daro'r awyr. Fe red y tonne awyr yma, fel y rhai ar y llyn, ar ôl ei gilydd i bob cyfeiriad, ac y mae rhai ohonyn nhw yn taro ar eich clustie chi. Y tumewn i'ch clustie chi y mae peth bach a elwir yn ddrym' gan Shonto—
