Caniadau Watcyn Wyn/Myn'd i Garu

Caniadau Watcyn Wyn

gan Watkin Hezekiah Williams (Watcyn Wyn)

"MYN'D I GARU."

A FUOT ti yn llanc erioed,
Yn llanc ac nid yn hogyn;
A chalon ysgafn fel dy droed,
Yn hidio dim am undyn;
Yn dechreu teimlo cariad merch,
A'th farf yn dechreu tyfu;
A fuot ti ar wadnau serch
Erioed yn myn'd i garu?

A fuot ti ar hyd y lle,
Yn cerdded fel dyn segur;
Ond heb un dyn o dan y ne'
Y'nghyd a gwaith mwy prysur;
Yn erfyn ar y lleuad dlos
I beidio dy fradychu;
A deisyf am dywyllwch nos,
'Gael goleu i fyn'd i garu?

A fuot ti o gylch y tŷ,
Yn edrych heibio'r cornel;
Yn ceisio bod yn fachgen hy',
A cheisio bod yn ddirgel;
Yn cadw lle i fyn'd ymlaen
A lle i ffoi yn fwy na hyny;
Mewn lle na fuot ti o'r blaen
Erioed yn myn'd i garu?

Yn erfyn gwel'd anwyl fun,
Ac ofni yn dy galon;
Yn pasio'r ffenestr'r oedd ei llun
Iti bron yn ddigon;
'R oedd cysgod anwyl, d' anwyl ffrynd,
Yn barod i'th ddychrynu;
O achos dy fod wedi myn'd,
Ië, wedi myn'd i garu.

Yn ceisio myned at y lle,
Lle'r aeth y cysgod heibio;
I geisio d'weyd cyn myn'd tua thre'
Ta beth, fod rhywun yno;
Cyn myn'd yn agos gwnaeth dy fys
Di daro'r gwydr dan grynu;
Adnabu'r ferch o fewn ar frys
Dy fod wedi myn'd i garu.

Ni fu'r un llanc wrth oleu lloer,
Mor onest ac mor wirion;
A'r ferch, feallai,'n ddigon oer,
I gellwair a dy galon;
Cyn myn'd o gylch y tai â'th serch
I guro am ei gwerthu;
Cais dd'od i wybod am y ferch
Fo wedi myn'd i garu.

Nodiadau