Cofiant John Williams (I ab Ioan) Aberduar/Englynion Coffadwriaethol
| ← Marwnad | Cofiant John Williams (I ab Ioan) Aberduar gan John Davies, Llandysul |
→ |
ENGLYNION COFFADWRIAETHOL.
Er du oer alar, dwr heli—Williams
Ni welir mwy 'n lloni;
Uchel frawd, iach hael ei fri,
Mewn tawel fedd mae 'n tewi.
Aberduar geinwedd wnaiff gwyno—'n aethus,
A Bethel am dano;
Caersalem sydd yn tremio
Yn or-drist am y chwerw dro.
Saith deg un oedd pan hunodd—yn angeu,
Ow 'r ingon a deimlodd !
Er ei fyw mewn garw fodd,
Ei dda reswm ni dd❜rysodd.
A! ail agor ei olygon—a wnaeth
Ar y Nef a'i cheinion;
E rwyfodd drwy yr afon,
'N ara' deg heb arw don.
Cofier, ei enaid mawr cyfion—heddyw
Sy 'n addurn yn nghoron
Ei rad Bryniawdydd mawr Iôn,
Yn canu 'r Nef acenion.
Y bywiog I. ab Ioan—a orphwys
Yn arffed y graian;
Ond A cwyd, fy enaid cân,
A gwel ei Loffyn gwiwlan.
O fewn i hwn y cawn fwynhau—diliau
Ei delyn bêr seiniau;
Cawn y dwys, a'r glwys yn glau,
Yn ddenawl trwy ei ddoniau.
Ei ddawn oedd burlan o berlau—lluniaeth
Sy'n lloni coeth odlau;
A! gwell na'r gwin i'r min mau,
Ei gu addien gywyddau.
Ehedlym yw ei awdlau,—a'i seiniau 'n
Orswynawl yn ddiau;
Afalau têr, pêr, pob pau,
Yw ei orwych ffraeth eiriau.
Eang lanwai englynion—o synwyr,
A seiniau melusion;
Coronau pob cywreinion,
Iddo er bri oedd o'r bron.
Mae ei ddawn hoff, llawn lluniaeth,—yn fiwsig
Ar faesydd llenyddiaeth;
Arllwysai frwd ffrwd fawr ffraeth,
'Fyw wir ddawn y farddoniaeth.
Ei Loffyn dillyn, da hollol,—erys
Yn arogl mynwesol;
Bydd hwn tra bryn, dyffryn, dol,
'N addurn i'r byd llenyddol.
Yn goeth iawn gwnai bregethu,—wr enwog,
Goranwyl trwy Gymru;
Ei bwnc a driniai tra bu,
Yn foddus i'w ryfeddu.
Pregethu 'n goeth fu hyd ei fedd—agos
Bu am ddeugain mlynedd;
Bu 'n traethu, clyw, 'n wyw ei wedd,
Wr astud ar ei eistedd![1]
Enaid mawr y doeth cu,—yn amlwg
Deimlai wrth gymmynu;
Ffeia 'r hen ddall uffern ddu,,
A mynwesai'r mwyn Iesu.
Wylwn fyrdd ar lan ei fedd,—ddoeth lenwr,
Ië, a rhodiwr prif ffyrdd anrhydedd;
Gorphwysed, huned mewn hedd;—daw allan
O'i wely eirian, lle tawel orwedd.
—EIDDIL GWENOG,
—Sef David Thomas, Blaenhirbant.
PEDWAR ENGLYN
I'R
PARCH. JOHN WILLIAMS
(Buddugol yn Eisteddfod Caersalem, 1870.)
Gwr galluog gwir gu a llawen—yw
Ein John Williams trylen;
Os hawlia neb îs haulwen
Swydd o bwys efe sydd ben.
Llon noddwr ein llenyddiaeth—yw efe,
A hen fardd da odiaeth;
Daw yn ffrwd o'i enau ffraeth
Fôr o ddawn y farddoniaeth.
Un yn berchen anian i barchu—dyn
A Duw yn ei deulu,
Yw, a'r gwaith o bregethu
Gair Iôn yn ei galon gu.
Ar y maes heb neb i'w ormesu-b'o,
A'r byd arno 'n gwenu;
Hir oes i was yr Iesu,-
Hedd ei dad fyddo o'i du.
—N. MARLAIS THOMAS.
C. a D. Jones, Agerdd-Argraffwyr, Heol-y-Brenin, Caerfyrddin.
Nodiadau
[golygu]- ↑ Bu yn pregethu droion ar ei eistedd, pan yn methu sefyll uwchben ei draed