Dyddanwch yr Aelwyd/Gair Olaf fy Mam

Dyddanwch yr Aelwyd

gan Hughes a'i Fab, Wrecsam

GAIR OLAF FY MAM.

Angelion glân a ydych chwi
Yn cadw'r dagrau hyny,
Dywalltwyd gan fy anwyl fam
Mewn gweddi dros ei theulu;
O Dduw fy mam,—nis gelli di
Anghofio ei gweddïau,
O! na ddystawed yn dy glust
Ei llwythog ocheneidiau.

Rhyw ddiwrnod tywyll ar fy mam
Oedd diwrnod ein gwasgaru,
Pan aem i ffwrdd, o un i un,
At eraill i was'naethu;
Ein gweld yn myn,d i fyd mor ddrwg
Oedd loes a gofid iddi,
Ond myn'd oedd raid, am hyny mam
A'n hwyliai gyda gweddi.

Mi gofiaf byth y dydd a'r awr
Cychwynodd fy mrawd hynaf,
Fy anwyl dad a âi yn brudd
I'w ddanfon ef yn araf;
Nol iddynt fyn,d o'n golwg ni
Fy mam droes i weddïo,
Nisgallaf fi tra byddaf byw
Anghofio'r weddi hono.

Ond daeth y dydd i minau fyn'd
I ganol byd a'i ferw,
'Rwy'n cofio'n dda bob gair a gwedd
A gaed y diwrnod hwnw;
Ei gair diweddaf wrth im, fyn,d
Sydd yn fy nghlyw bob amser
"O cofia hyn,—bydd fachgen da
A gwna weddio llawer.

Pan hudir fi gan ddynion drwg
I gynllwyn am bleserau,
A minau'n wan, bron bron a rhoi
Ufudd-dod i'w deniadau;
Dych'mygaf glywed llais fy mam
Yn siarad yn y pellder:
"O cofia hyn,—bydd fachgen da
A gwna weddio llawer."

Pan fydd fy enaid yn llesgâu
Mewn croes a siom annedwydd,
Daw'r byd yn deg a gwin a gwên
I gynyg ei lawenydd;
Cyn im, ymollwng gyda'r lli
Ei llais ddaw mewn grymusder
"O cofia hyn,—bydd fachgen da
A gwna weddïo llawer."

—CYNHAFAL

Nodiadau