Gwaith Sion Cent/I Dduw a'r Byd (2)

Gwaith Sion Cent

gan Siôn Cent

golygwyd gan Thomas Matthews

XXXIV.

DUW A'R BYD.
A CHYFFELYBU DYN I DDIWRNOD.

DYN yn gyfflybrwydd y daw,
Dydd oedd a diwedd iddaw,
B'reugwaith gardd, brith hy,
Hanner dydd yn ol hynny,
Brynhawn yr aeth wrth draethu
Y newydd dydd yn nos du.
Darfod a wnaeth ar derfyn
Y dydd fel derfydd dyn.
Mabolaeth mab a welir,
I byrhau fel bore hir.
Diau i'r mab, wedi'r maeth
Yn greulon ddwyn gwrolaeth,
Wedi hynny daw henaint
Ag yn hen gorwedd gan haint.
Yno y nosa, myn Iesu,
Einoes y dyn yn nos du.
Py ddelw, neu pa ddialedd,
Yr a'r byw yn farw i'r bedd,
Dialedd trwch fflwch a phla,
Dros afal a droes Efa;
Diau i'r bobl, dewr yw bwbach
Ryngu bodd i'r Angeu bach;
Nid eiriach un aderyn,
Na balch na difalch dyn.
Y drud Alecsandr ydoedd,
Er cyn cred cwncwerwr oedd;
Ni allodd yr enillwr
'N i oes gael ond einioes gwr.
Hector gadarn o'r farn fau
Ni ddiengodd yn nydd Angeu.

Hefyd Arthur ddihafarch,
Ond tra fu ni bu'ni barch;
A fu, darfu i derfyn;
A fydd, a dderfydd o ddyn.
Rhaid i berchen anrhydedd,
Myn fy nghred, fyned i fedd,
A gorwedd yn y gweryd,
A chau'r bedd, yn iach i'r byd.
A fago'r ddaear aren
A lwnc oll fal Afanc hen;
Dall mewn daear dywyllwg,
Dan draed, ni wna, na da, na drwg;
A'r enaid ni wyr yna,
Pa ffordd o'r ddwyffordd ydd â,
A'r lle bo'i frawd y llwybr fry,
Ai'r llwybrau ereill obry;
Od à i'r nef, rhaid yn wif
Ffinio dros y corff anwir;
A thalu'r ffydd gatholig
Ran y tân o'r enaid deg;
Crist ni dderbyn o'r cras-tan,
Enaid o'i law ond yn lân.
Yn un cnawd ddydd brawd a ddaw
Yn dudded enaid iddaw.
Clud i'r corff clodfawr y caed,
O phrynawdd ffafr i'w enaid;
Pob cardawd i dlawd o'i law,
A roddes, a roir iddaw;
Yno y rhoir pan fo rhaid
Yr awr yna i'r enaid.

Nodiadau