Gwenfron a Mi

GWENFRON A MI

CYDGERDDED wnâi Gwenfron a minnau un tro,

A chwerthin yr awel ym mrigau y fro;

Roedd lloer yn yr awyr, a lloer yn y llyn,

Ac eos yn canu o laslwyn y glyn;

A serch ar ei orau ar noson fel hyn.

Ac yno yn suon yr awel a'r lli

Gwnaed cymod annatod rhwng Gwenfron a mi.

Flynyddoedd maith wedyn roedd coedydd y glyn

Heb ddeilen, nac awel, dan eira gwyn, gwyn;

Roedd oriau ieuenctid ers talwm ar ffo,

A mil o ofalon yn llanw y fro,

A'r corwynt yn ubain o'r coed yn ei dro;

Ond chwerwed gaeafau, a rhued y lli,

Ni thorrir mo'r cymod wnaeth Gwenfron a mi.

Mae Gwenfron a minnau yn hen erbyn hyn,

A'r hwyr ar ein pennau fel eira gwyn, gwyn;

Mae'n llygaid yn llwydo fel dydd yn pellhau,

A nerth ein gewynnau o hyd yn gwanhau;

Ond, wele, mae'n cariad o hyd yn cryfhau.

I'r tiroedd di-henaint sy draw tros y lli

Rhyw symud yn dawel wna Gwenfron a mi.