Mae'r dydd yn dod i'r had brenhinol
- gan Ann Griffiths
- Mae'r dydd yn dod i'r had brenhinol
- Gael mordwyo tua'u gwlad
- O gaethiwed y priddfeini
- I deyrnasu gyda'u Tad;
- Eu ffydd tu draw a dry yn olwg,
- A'u gobaith eiddil yn fwynhad,
- Annherfynol fydd yr anthem,
- Dyrchafu rhinwedd gwerthfawr waed.
- Mae fy nghalon am ymadael
- Â phob rhyw eilunod mwy,
- Am fod arni'n sgrifenedig
- Ddelw gwrthrych llawer mwy –
- Anfeidrol deilwng i'w addoli,
- Ei garu, a'i barchu, yn y byd;
- Bywyd myrdd o safn marwolaeth
- A gafwyd yn ei angau drud.
- Arogli'n beraidd mae fy nardus
- Wrth wledda ar y cariad rhad;
- Sêl yn tanio yn erbyn pechod,
- Caru delw sancteiddhad;
- Torri ymaith law a llygad
- Ynghyd ag uchel drem i lawr;
- Neb yn deilwng o'i ddyrchafu
- Onid Iesu, 'r Brenin mawr.
- O! am fywyd o sancteiddio
- Sanctaidd enw pur fy Nuw
- Ac ymostwng i'w ewyllys
- A'i lywodraeth tra fwyf byw;
- Byw dan addunedu a thalu,
- Byw dan ymnerthu yn y gras
- Sydd yng Nghrist yn drysoredig
- I orchfygu ar y maes.
- Addurna'm henaid ar dy ddelw,
- Gwna fi'n ddychryn yn dy law,
- I uffern, llygredd, annuwioldeb,
- Wrth edrych arnaf i gael braw;
- O! am gymdeithasu â'r Enw,
- Ennaint tywalltedig yw,
- Yn hallt i'r byd, gan bêr aroglau
- O hawddgar ddoniau eglwys Dduw.