pobpeth am yr amgylchiad, ond ydw i ddim, er fod haner can` mlynedd er yr amser hono."
Dyma ystori arall am y Bonwr caredig o Bodiwan. Yr oedd yn myned am dipyn o dro yn nghyfeiriad Llanycil, pryd y cyfarfyddodd â'r hen wr haner dall, Edward Richards, gyda'i drol mul, am yr hwn y mae genym ysgrif (gwel tudalen 123). Y mae yn anhawdd gwybod pa un ai Edward oedd yn tywys y mul ai ynte y mul oedd yn tywys Edward, fodd bynag, cymerodd yr ymgom a ganlyn le:—
"Wel, Edward," meddai y Bonwr caredig, “i ba gapel 'ych yn myn'd yn awr?”
"I gapel y Baptis, syr," atebai Ned, gan dwtsiad ei het, a het iawn fyddai gan yr hen bererin, gymaint ei chantel bron a thorth geirch Sarah Jones or Wenallt.
"Yr oeddech chwi yn addoli gyda'r Wesleyaid yn y capel hwnw onid oeddych chwi, Edward?" meddai'r Bonwr.
Oeddwn, syr, ac mi faswn eto dase Wesle i'w cael."
Wedyn mi aethoch at y Methodus i'r Capel Mawr?"
"Do siwr, syr, yr oedd yn rhaid addoli yn y 'mynydd hwn' gan nad oedd yr un Jerusalem' i'w chael."
"Ac yn awr dyma chwi yn ol i'r hen gapel Wesle?"
"Ie siwr, syr."
"Wel, Edward bach, mae'n amlwg mai crefydd
cath yw'ch crefydd chwi; chwaith mae dwy fath o
grefydd, sef crefydd ci a chrefydd cath. Chwi wyddoch
am y ci, yr â ef yn wastad gyda'r teulu pan yn ymadael
â'r ty, ond am y gath hi erys yr holl amser yn y ty, felly
chwi welwch mai crefydd cath y'ch chwi wedi gael, ond
ydi o ods yn y byd os ydyw eich rhan a'ch mater yn
dda. Bore da, Edward Richards."
.jpg)
