Rhedwn dros y nant i chware
Gyda godre Gwaen y Garn:
Ofni camu—yna mentro—
Mentro a syrthio dros y sarn;
Codi'n gilydd, sychu'n dillad,
Yn nhywyniad heulwen haf;
Casglu llus, briallu, a blodau,
Ar hyd ochrau bryniau braf.
Rhedeg am y cynta i'r gwaelod,
I gael gweled pysgod gant,
Ar y tesog ddydd yn gwibio,
Nofio, a neidio yn y nant;
Sefit ti ar ben y dorlan
I wylio pan ddiangai'r pysg,
Minnau'n ceisio gwneuthur anrhaith,
Rhuthr, a mawrwaith yn eu mysg.
Gofiaf am dy wallt modrwyog,
Yn chware ar dy rywiog rudd,
A'th wynepryd bywiog, hardd—deg,
Bron mor deg a hanner dydd;
Cenit inni, fel y fronfraith,
Gerdd yn berffaith heb un bai,
Pan fai angen yn y teulu
Am lonyddu'r plant oedd lai.
Cawsom ni oll ein gwasgaru,
A'n taflu 'mhell o dy ein tad;
Cefaist ti er hynny lonydd
Ar aelwydydd d' anwyl wlad;
Rhodiaist hyd ei huchel fannau,
Glynau, bryniau mawr eu bri,
A chest fedd, ar ddydd dy arwyl,
Yn ei hanwyl fynwes hi.
