Adwaenai ddoeth, goeth bregethu,—mwynhai
Mewn hwyl wir addysgu;
I'r Ysgol Sabbathol bu
Yn Arthur i'w chyfnerthu.
Ac fel un a fu'n cyflawni—y swydd
Sech o gasglu trethi;
Ein hen frawd gai yn honno fri:
A rhagor, ei werthfawrogi.
Ef o'i ardal ar fyrder—a ddygwyd,
Par i ddegau flinder:
Ond da i ni fod Duw Ner
Wrth y llyw, pan syrth llawer.
Ef nis ceir od eir i'w dy—mae wedi
Ymadael â'i lety:
Yr oedd i'w wel'd yn'r addoldy—'n wastad,
Ond gadawai'i enwad gwedi hynny.
I'r eglwys sydd yn gorffwyso—yr aeth,
Ar ol hir lafurio:
I'r nefol, freiniol, loew fro,—ac yn ddir
Ni adwaenir enwadau yno.
Y cyfiawn yn llawn llawenydd,—a'i bwys
Ar ei bur Waredydd,
Aeth i wyl dda bythol ddydd,
O dir gwae yn dragywydd.
Ei gorff yn Llanfor gaiff orwedd—trwy nos.
Teyrnasiad dihoenedd:
Yna daw, yn y diwedd,
Yn fyw a chadarn o'i fedd.
