XVIII
Dedwydd fôm, er ein didol.
—EBEN FARDD.
"O DÎR!" ebe Nest, pan oedd y tri wrth y tân gyda'i gilydd ar ôl swper, "dyna ffwdan sydd ynglŷn â mi! Newydd fy setlo yn yr Ysgol Sir ydych, ac yn awr dyma'r ysgwyd hwn eto."
"Y mae'n gyfle rhagorol iti. Yr wyt am ei dderbyn, wrth gwrs?" ebe Eric.
"Ei dderbyn? Mynd a'ch gadael chwi i gyd, a byw fy hunan yng nghanol dieithriaid? Na wnaf, yn wir," ebe Nest.
"Paid â phenderfynu heb feddwl digon, Nest fach," ebe Eric.
'Dyna ddistaw wyt ti, Beryl! A wyt ti am imi fynd, ynteu?" ebe Nest.
"O, nid fel yna, Nest, Yr wyf am dreio bodloni i'th weld yn mynd, os barnwn mai hynny a fydd orau er dy les," ebe Beryl.
"Y mae Llundain mor bell. Y mae'n neis iawn arnom gyda'n gilydd. Ti, Beryl, oedd fwyaf am inni aros gyda'n gilydd pan fu mam farw. Sefaist yn erbyn ein gwasgaru bryd hwnnw. Pam wyt ti wedi newid ?"
"Nid yr un peth yw hyn, Nest fach," ebe Beryl, a'r dagrau yn ei llygaid. "Y mae
