"Wel! Wel! A wyt ti wedi dechrau astudio eto?" ebe Eric.
"O, gallwn feddwl mai newydd fynd ydych," ebe Beryl. "Aeth yr amser fel y gwynt."
"'Rwy'n siwr bod hiraeth arnat o hyd am fynd i'r coleg, er nad wyt yn dweud dim," ebe Nest, a sŵn tosturi yn ei llais.
Daeth dagrau sydyn i lygaid Beryl. Er mwyn eu gyrru'n ôl, cyn edrych ar neb na dywedyd gair, troes i gasglu'r llyfrau at ei gilydd.
"Trueni ofnadwy dy fod ti wedi rhoi heibio'r meddwl am fynd i'r coleg," ebe Eric eto, â'r un llais trist. "Er ein mwyn ni y gwnest ti hynny."
"Er fy mwyn fy hun hefyd, blant bach," ebe Beryl. "Gwrandewch ar y ddwy linell yma a ddarllenais yn rhywle, rywbryd:
Though Duty's face is stern, her path is best,
They sweetly sleep who die upon her breast.
Mi wn i fy nyletswydd, ac ni buaswn i byth yn hapus heb ei gwneud. Nid yw neb yn hapus yn hir heb wneud ei ddyletswydd."
"Pam wyt ti am ddysgu eto, ynteu?" ebe Nest.
