Syllai Myfanwy'n frawychus ar y creadur bach rhyfedd. Yr oedd yn union fel deilen, a dyna fe'n symud ohono'i hun! Cododd Mr. Luxton ef ar ddeilen fawr fel y gellid ei weld yn well. Symudai eto o un pen i'r llall i'r ddeilen fawr. Rhaid bod ganddo ben a llygaid a choesau, ond ni fedrai neb ddywedyd llai nad deilen oddiar bren ydoedd. Dywedodd Mr. Luxton y gwyddai ef fod creaduriaid felly i'w cael, ond nas gwelsai o'r blaen, a bod creaduriaid bach a mawr y goedwig wedi eu gwisgo yr un fath â'u cylchynion er mwyn eu diogelwch.
Fel y teigr a'r llewpard," ebe Llew.
"A'r crocodil hefyd, fel gwymon yn y dŵr," ebe Gareth.
"O dir!" ebe Myfanwy neu lew yma!"
"Beth pe gwelem deigr"
"Nid oes eisieu i chwi ofni hynny," ebe Mr. Luxton. Rhoddodd ei eiriau pendant gysur mawr i Myfanwy, ac i'r lleill hefyd.
Yn awr, dim rhagor o ymdroi," ebe Mr. Luxton, neu ar hanner y bydd ein gwaith heno eto. Cawn aros i edrych ar y rhyfeddodau ar ein ffordd yn ôl."
Cerddasant ymlaen mewn cyfnos hyfryd. Gwelent ddarnau o'r awyr lâs rhwng brigau tál y coed. Weithiau ni welent hi o gwbl. Weithiau hefyd, deuai llain lydan o'r môr i'r golwg—glesni arall a'r haul yn chwarae arno. Nid oedd eu llwybr mor serth ag oedd i Mr. Luxton a Gareth y diwrnod cynt. Cyn hir daethant at lecyn arall gweddol wastad.
"Sut na welsom ni hwn ddoe?" ebe Mr. Luxton,
