Symudai fy mam megis ewig ddi-dwrdd,
Wrth gyrchu y brethyn lliw barrug i'r bwrdd,
Os byddai rhaid atal yr awrlais rhag dweud
Mesurau'r amseroedd, 'doedd ddewis ond gwneud!
'Roedd Labwt y teiliwr hamddenol ei fyd
Yn bren gwaharddedig i'r teulu i gyd;
A chyffwrdd a'r Bodcin, er nad oedd ond darn,
Heb son am Gŵyr Melyn, oedd cellwair a barn.
Bu'n dod am flynyddoedd ar gylchdaith trwy'r fro,
A chwith fu ei golli; mi gofiaf y tro
Diweddaf y croesodd dros riniog y ddor,
A'i ddeurudd dan ddagrau mil halltach na'r môr.
Ei lais oedd yn ddrylliog, a byr oedd ei gam;
Gadawodd ei gelfi yng ngofal fy mam:
Ni alwodd am danynt o daith oedd mor bell,
Cadd wisg ddi-wniad, a gwaith llawer gwell.
Diwrnod mawr rhwng bryniau Croesor
Ydoedd hwnnw, mwyn yw sôn,
Pan ollyngid o'r Ynysfor
Lu'r bytheuaid lleddf eu tôn;
Idlio atsain wnai pob bryncyn,
Codai'r fro ar lanw'r swn;
Braidd na chredem fod Llewelyn
Eto'n galw ar ei gŵn!
Cyniweirient drwy rigolau
Y mynyddoedd ar eu hynt;
Gan arswydo'u cyfarthiadau
Wylo wnai pob awel wynt;
Ni waherddid iddynt darfu'r
Defaid ofnus ar y twyn,
Ni waherddid iddynt sangu'r
Borfa fras, yr ardd, na'r llwyn.
