Yn henaint y flwyddyn a'r gwyll dros y wlad,
Daeth llu yr uchelwyr i ddial sarhad
Y Marchog ystyfnig; 'rol sefyll yn daer
Dan bwys yr ymosod, fe syrthiodd y gaer.
Gorchmynodd Arglwyddi'r Cyffiniau bryd hyn
I ganu cloch y Mynachdy syn,
A phan dawai hon ei seiniau croew,
'Roedd y Marchog a'i ferch Angharad i farw.
Danfonodd Peredur yn gêl at Geraint i draethu eu trallod;
A dringodd trwy'r ddunos i'r tŵr rhag tewi o'r gloch cyn ei ddyfod.
Canai y gloch yn ddisaib heb neb wrth y rhaff yn egnio;
Crynai'r llofruddion gan fraw; rhy wan oedd y cryfaf i darro.
Tyngu yn groch wnai'r arglwyddi trahaus mewn ysbryd digllawn;
Ond canai y gloch yn y tŵr i oedi marwolaeth anghyfiawn.
Cyrhaeddodd Geraint a'i filwyr fel tonnau dan fflangell y corwynt;
Ysgubwyd y llu dialeddol i'w beddau fel crinddail gan hyrddwynt;
Estynodd y Marchog brawychus ei law a'i ferch i'w waredydd,
A dedwydd yng Nghastell Cilan fu'r ddeuddyn yng nghwmni ei gilydd.
Mae Cloch Peredur wrth ganu o hyd mewn Traddodiad a Rhamant,
Yn dweud fod y Da i orchfygu, a'r Drwg i gael gwobr ei Drachwant.
