"Y mae gweled hen gyfeillion, ar ol ymdrech deg yr oes,
Wedi taflu'r cleddyf heibio, wedi gorffen dwyn y groes,—
Mynych tannir ein heneidiau gan lawenydd dwyfol, pur,
Pan yn cofio'n truan gyflwr yna yn yr anial dir.
"Melus iawn yw gwrando Stephan yn rhoi darlith ar ei hynt,
Ar y gawod fawr o gerrig a syrthiasai arno gynt:
Melus iawn yw gennym glywed hanes gyrfa ryfedd Paul,
Gwrando'i brofiad tra yn teithio trwy y byd yn mlaen ac ol.
"Hoff yw gennym gymdeithasu gyda'n hen gyfeillion måd,
Owen Thomas, Robert Roberts, o fy ngenedigol wlad;
Roberts, Lewis, Jones, a Williams, hyfryd iawn eu gweled hwy;
Hynod fedrus y dywedant am yr OEN a'i farwol glwy'.
"Ond hyfrydwch penna'n henaid ydyw gweled IESU gwiw,—
Gwrando arno 'n rhoddi darlith ar sefyllfa dynolryw,—
Clywed am ei ymdrech meddwl, pan yn chwysu'r dafnau gwaed,—
Gweled ol yr hoelion llymion yn ei ddwylaw pur a'i draed.
"Dyma sydd yn llenwi'r Nefoedd â gorfoledd maith, didrai;
Dyma ffynnon gwir hyfrydwch byth i'r gwaredigol rai:
Gyda bod yr Iesu'n gorffen, bydd pob telyn mewn llawn hwyl,
A'r holl Nefoedd mewn gorfoledd, fel yn cadw uchel wyl.
"Bellach, dos, rhaid i mi fyned at yr orsedd fry yn awr;
Dacw un o'm hen gyfeillion wedi d'od o'r cystudd mawr:
Rhaid im' fyned ato'n union, i gael clywed am ei daith;
Dos yn ol o blith y bedday, bydd yn ddiwyd gyda'th waith."
Hyn, dros ennyd, a'm dyrysodd, tybiais fy mod gydag ef;
A meddyliais, am ychydig, fy mod bron yng ngwlad y Nef;
Tybiais fod cydrhwng fy mreichiau delyn un o deulu'r Hedd;
Erbyn edrych, nid oedd gennyf ond tywarchen oer ei fedd.
